 |
او عـالـمی بوده است عامل، فاضل، كامل، متقی و از شاگردان نام آور فاضل اردكانی، و حاج میرزا مـحـمد حسن شیرازی كه بعد از وفات استاد معظم خود،میرزای شیرازی اول، در سامرا متصدی اداره حوزه علمیه سامرا و تدریس آن شد،و شاگردانی كه در مكتب تدریسی او تربیت یافته اند، به اصـحـاب سـامرا معروف می باشند كه از آن میان مرحوم آیه اللّه العظمی حاج شیخ عبدالكریم حائری یزدی،مؤسس حوزه علمیه قم می باشد.
تالیفات
میرزای شیرازی دارای تالیفات و آثار قلمی متعددی است كه از آن میان:
1 ـ شرح مكاسب شیخ مرتضی انصاری،
2 ـ شرح منظومه رضائیه، تالیف سید صدر الدین عاملی.
3 ـ القصائد الفاخره، فی مدح العتره الطاهره.
4 ـ رساله عملیه كه بعدها مورد تحشیه برخی از فقها واقع شده است.
در آینه اخلاق
نستوه و پرتلاش كار میكرد. همیشه به یاد خدا بود. در وفا به عهد حساس بود. تكریم میهمان و احترام به سادات از صفات بارز او بود. از جاه و مقام و ریاست دنیا گریزان بود، چنان كه از انتخابات شهرت «منزوی» نشان داد. نسبت به اهل بیت ـ علیهم السلام ـ ارادات ویژهای داشت.
در ضمن آن تقریط كه بر كتاب گران سنگ الغدیر نوشت آن را چنین ستود:
“من قاصرم از توصیف این كتاب گران بها و ستایش آن الغدیر بالاتر و بزرگتر از آن است كه آن را توصیف كنند و ثنا گویند. من تنها كاری كه میتوانم كرد این است كه دعا كنم تا خداوند عمر مؤلف كتاب را طولانی كند. به او فرجام نیك بخشد. این است كه با خلوص دل از درگاه خدای متعال مسألت میكنم كه بقیه عمر مرا، بر عمر شریف او بیفزاید تا او بتواند به همه آرمان خویش دست یابد”
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت: